Τέλος στη γαστροοισοφαγική
παλινδρόμηση βάζει νέα μέθοδος 11/05
Η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση
(ΓΟΠ) είναι μία κλινική οντότητα που πολλοί από μας έχουν βιώσει. Είναι δηλαδή
το δυσάρεστο συναίσθημα που δημιουργείται όταν το γαστρικό οξύ, που φυσιολογικά
υπάρχει μόνο στο στομάχι, για κάποιο λόγο παλινδρομήσει και εισέλθει στον οισοφάγο.
Τότε νιώθουμε σαν μία "ξινή γουλιά" να ανεβαίνει προς το στόμα, ένα
κάψιμο στο λαιμό ή πίσω από το στέρνο και πολλές φορές από τον ερεθισμό μπορεί
να προκληθεί βήχας. Αυτό μπορεί να συμβεί στον καθένα μας όταν σκύψουμε αμέσως
μετά από ένα μεγάλο ή υδαρές γεύμα, σε μία κατηγορία όμως ανθρώπων της οποίας
το ποσοστό είναι σημαντικό, αφού αφορά το 1/3 του πληθυσμού, η ανωτέρω συμπτωματολογία
συμβαίνει συχνά, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται και βλάβες στο ευαίσθητο επιθήλιο
του οισοφάγου, δηλαδή οισοφαγίτιδα, που έχει ως αποτέλεσμα έντονη συμπτωματολογία
όπως συνεχή οπισθοστερνικό καύσο, αδυναμία λήψης όξινων τροφών, επώδυνη κατάποση,
αναιμία οφειλόμενη σε χρόνια απώλεια αίματος από τα έλκη που δημιουργούνται
στον οισοφάγο, καθώς και δυσπλασίες που αν δεν αντιμετωπιστούν μπορεί να οδηγήσουν
σε οισοφαγικό καρκίνο. Για όλους αυτούς τους λόγους η ΓΟΠ δεν μπορεί να αφεθεί
χωρίς θεραπεία.
Ανεξάρτητα από τα αίτια που προκαλούν τη ΓΟΠ, που μπορεί να είναι λειτουργικές
διαταραχές του σφιγκτηριακού μηχανισμού της καρδιοοισοφαγικής μοίρας ή κάποια
μορφή διαφραγματοκήλης, αρχικά επιχειρούμε με φαρμακευτική αγωγή (αντιόξινα
ή πραζόλες) να μειώσουμε την οξύτητα του γαστρικού υγρού, ώστε να μην είναι
καυστικό και να μη δημιουργεί προβλήματα όταν παλινδρομεί στον οισοφάγο, για
να μη διαβρώνει το ευαίσθητο επιθήλιό του.
Η συντηρητική-φαρμακευτική αγωγή αποδίδει ικανοποιητικά αποτελέσματα σε ένα
μεγάλο ποσοστό πασχόντων, τουλάχιστον αρχικά. Όταν όμως αυτή δεν αποδώσει ή
όταν ο ασθενής δεν είναι συνεργάσιμος στο να τηρεί κάποιους κανόνες (π.χ. να
ξαπλώνει 2 ώρες μετά τα γεύματα, να χρησιμοποιεί πολλά μαξιλάρια κατά τον ύπνο
κ.λπ.), τότε η χειρουργική είναι η μόνη αντιμετώπιση.
Στη χειρουργική αντιμετώπιση καταλήγουν συνήθως και οι περιπτώσεις που η ΓΟΠ
συνοδεύεται από διαφραγματοκήλη, γιατί τότε δεν υπάρχει καλή ανταπόκριση στη
φαρμακευτική αγωγή κι όταν επίσης στη συμπτωματολογία της ΓΟΠ προστίθενται και
τα συμπτώματα από τη διαφραγματοκήλη (την είσοδο δηλαδή του στομάχου άνωθεν
του διαφράγματος). Η εφαρμογή της λαπαροσκοπικής χειρουργικής στις επεμβάσεις
για την αντιμετώπιση της ΓΟΠ και της διαφραγματοκήλης έχει μειώσει σημαντικά
την παραμονή του ασθενούς στην κλινική (2-3 ημέρες), έχει εξαλείψει τον μετεγχειρητικό
πόνο καθόσον η επέμβαση πραγματοποιείται από 5 μικρές οπές διαμέτρου 0,5 έως
1cm, σε αντίθεση με τη μεγάλου μεγέθους μέση τομή που χρειαζόταν παλαιότερα
και ως αποτέλεσμα όλων αυτών ο ασθενής μπορεί να επιστρέψει πολύ σύντομα (εντός
5-7 ημερών) στις καθημερινές του δραστηριότητες, χωρίς να αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο
κάποιας μετεγχειρητικής κήλης. Η λαπαροσκοπική επέμβαση βασίζεται στην ίδια
λογική της ανοικτής, φέρεται πάλι δηλαδή ο θόλος του στομάχου και καθηλώνεται
γύρω-γύρω από τον οισοφάγο ώστε να δημιουργηθεί μία βαλβίδα που θα εμποδίζει
την παλινδρόμηση.
Η απλοποίηση της χειρουργικής μεθόδου με τη βοήθεια της λαπαροσκόπησης, που
προσφέρει τα ίδια αποτελέσματα με σημαντική μείωση του χρόνου νοσηλείας και
των επιπλοκών, έχει κάνει τη λαπαροσκοπική αντιμετώπιση της ΓΟΠ μέθοδο εκλογής
στην ανθεκτική στη φαρμακευτική αγωγή γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση