Με έκπληξη και απορία παρακολουθήσαμε
στα ΜΜΕ τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας κ. Αλογοσκούφη να ανακαλύπτει τη μαύρη
τρύπα των "χρεών των νοσοκομείων" ύψους 2 δισ. ευρώ. Ο υπουργός εμφανίζεται
ωσάν να αγνοούσε την ύπαρξή τους όταν έχουν προηγηθεί στο Ελληνικό Κοινοβουλίου
όπου θητεύει δύο ρυθμίσεις για το θέμα αυτό (1998, 2001).
Ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας εμφανίζεται σαν να μην έχει υπόψη του το κυβερνητικό
πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας για την Υγεία, το οποίο παρουσιάστηκε τον Ιανουάριο
από τον πρόεδρο του κόμματος του όπου στο κεφάλαιο "χρηματοδότηση"
στην σελίδα 40 γράφει για οριστική ρύθμιση των χρεών των νοσοκομείων.
Ο ΥΠΕΘΟ φαίνεται να μην παρακολουθεί τη δράση των συναδέλφων του καθώς το θέμα
των "χρεών των νοσοκομείων" προεκλογικά είχε γίνει σημαία από τον
αρμόδιο τομεάρχη Υγείας της ΝΔ και είχαν κατατεθεί αλλεπάλληλες επερωτήσεις
προς την τότε κυβέρνηση.
Δεν πρόκειται λοιπόν για ανακάλυψη χρεών από το ΥΠΕΘΟ αλλά για μια κακόγουστη
παράσταση πολιτικάντικου θεατρινισμού που μοναδικό σκοπό έχει την αναδίπλωση
σε σχέση με τις δεσμεύσεις και την αθέτηση του προεκλογικού προγράμματος της
κυβέρνησης.
Το πρόγραμμα και οι δεσμεύσεις δόθηκαν μετά λόγω γνώσεως πως το χρέος ήταν υπέρτερο
του εμφανιζομένου άρα δεν δικαιολογούνται οποιεσδήποτε παρεκκλίσεις στην υλοποίησή
του και αν παρελπίδα υπάρξουν η απάντηση από το Υγειονομικό ΣΚ θα είναι και
άμεση και σκληρή.
Η συζήτηση στην κυβερνητική επιτροπή έδειξε πως το "χρέος των νοσοκομείων"
κατά τα 3/4 είναι λογιστικό και οφείλεται στην καθυστέρηση καταβολής των οφειλών
των ασφαλιστικών ταμείων (1.5 δις ευρώ σε σύνολο 2 δις).
Το υπόλοιπο οφείλεται στις χιλιοειπωμένες αιτίες που είναι οι εξής:
1. Το χαμηλό κλειστό νοσήλιο των ασφαλιστικών ταμείων.
2. Η κοινωνική πολιτική προς απόρους, ανασφάλιστους, οικονομικούς μετανάστες
κα (ύψους 120 εκατ. ευρώ κατ' έτος).
3. Το κόστος παραγωγής των 600.000 φιαλών αίματος με 200 ευρώ κόστος ανά φιάλη
(600.000x200=120.000.000 εκατ. ευρώ κατ' έτος). Οι 60.000 φιάλες από αυτές διατίθενται
δωρεάν στον ιδιωτικό τομέα.
4. Στο κόστος της εκπαίδευσης που προσφέρουν τα δημόσια νοσοκομεία.
5. Στην απώλεια εσόδων στα ΤΕΠ των νοσοκομείων.