Υπό
κοινοτική προστασία η ιατρική εργασία, με παρεκκλίσεις και όχι εξαιρέσεις για
χρόνο εφημεριών
<<<
Προηγούμενη σελίδα
Η κοινοτική προστασία για
την υγεία και την ασφάλεια των ιατρών προβλέπει παρεκκλίσεις και όχι εξαιρέσεις
από τους κοινοτικούς κανόνες για το χρόνο των εφημεριών σε νοσοκομεία ή άλλα
ιδρύματα, ενώ η καταβολή των υπερωριών στους εν λόγω ιατρούς παραμένει εθνική
αρμοδιότητα, αναφέρει η επίτροπος κ. Άννα Διαμαντοπούλου σε απάντηση προς τον
επικεφαλής των ευρωβουλευτών της Νέας Δημοκρατίας κ. Αντώνη Τρακατέλλη.
Σύμφωνα με την αρμόδια επίτροπο για την απασχόληση και τις κοινωνικές υποθέσεις,
σχετικά με την προστασία της υγείας και της ασφάλειας εφαρμόζονται καταρχήν,
οι διατάξεις της οδηγίας περί του χρόνου εργασίας (οδηγία 93/104/ΕΚ) και όλοι
οι ιατροί, πλην των ασκουμένων, έχουν δικαίωμα σε:
- ημερήσια περίοδο ανάπαυσης ελάχιστης διάρκειας 11 συναπτών ωρών ανά 24ωρο,
- διάλειμμα για ανάπαυση εάν ο χρόνος ημερήσιας εργασίας υπερβαίνει τις έξι
ώρες,
- περίοδο συνεχούς ανάπαυσης 24 ωρών για κάθε περίοδο επτά ημερών,
- μέσο χρόνο εργασίας ο οποίος να μην υπερβαίνει τις 48 ώρες ανά επταήμερο,
συμπεριλαμβανομένων των υπερωριών (άρθρο 6),
- ετήσια άδεια με αποδοχές διάρκειας τουλάχιστον τεσσάρων εβδομάδων (άρθρο 7),
- όριο στη διάρκεια νυχτερινής εργασίας, η οποία δεν πρέπει να υπερβαίνει, κατά
μέσον όρο, τις οκτώ ώρες ανά 24ωρο.
Από τους παραπάνω κανόνες, όπως αναφέρει η κα Διαμαντοπούλου, "Προβλέπονται
παρεκκλίσεις για περιπτώσεις δραστηριοτήτων προκειμένου να εξασφαλισθεί η συνέχεια
της υπηρεσίας, ιδίως για τις υπηρεσίες τις σχετικές με την υποδοχή, τη νοσηλεία
ή/και την περίθαλψη που παρέχονται από νοσοκομεία ή παρόμοια ιδρύματα όπου περιλαμβάνονται
οι εφημερεύοντες ιατροί". Όμως βάσει του άρθρου 17 της οδηγίας, δεν προβλέπεται
παρέκκλιση για τα άρθρα 6 και 7 σχετικά με τη μέγιστη εβδομαδιαία διάρκεια εργασίας
(48 ωρών συμπεριλαμβανομένων των υπερωριών) και την ετήσια άδεια.
"Όσον αφορά το χρόνο εργασίας των ιατρών, το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών
Κοινοτήτων αποφάνθηκε ότι οι εφημερίες στις ομάδες πρώτων βοηθειών πρέπει να
θεωρηθούν εξ ολοκλήρου ως χρόνος εργασίας και, ενδεχομένως, ως χρόνος υπερωριακής
απασχόλησης, υπό την έννοια της οδηγίας 93/104/ΕΚ, εάν οι ιατροί έχουν υποχρέωση
παρουσίας στο κέντρο υγείας. Εάν απαιτείται να υπάρχει απλώς δυνατότητα συνεχούς
επικοινωνίας με τους ιατρούς όταν εφημερεύουν, μόνον ο χρόνος πραγματικής παροχής
υπηρεσιών πρώτων βοηθειών πρέπει να θεωρηθεί ως χρόνος εργασίας (υπόθεση C-303/98
- SIMAP). Εναπόκειται στις εθνικές αρχές να μεριμνούν για την τήρηση των εν
λόγω διατάξεων και να επιβάλλουν κυρώσεις για ενδεχόμενες παραβάσεις".
Ο κ. Τρακατέλλης επισημαίνει ότι συνιστά παραβίαση του κοινοτικού δικαίου η
εφαρμογή συνεχούς παρέκκλισης της ιατρικής εργασίας από το γενικό κανόνα προστασίας
της υγείας και της ασφάλειας, διότι ο προσωρινός χαρακτήρας της παρέκκλισης
μετατρέπεται σε ουσιαστική εξαίρεση από τους κανόνες προστασίας. Επίσης, διαπιστώνεται
ότι εφημερεύοντες ιατροί υποχρεώνονται σε συνεχείς εφημερίες ξεπερνώντας κάθε
όριο φυσικής αντοχής κατά παράβαση των κοινοτικών κανόνων. Αποτέλεσμα δεν είναι
μόνο ότι στρεβλώνεται το πνεύμα της οδηγίας, αλλά τίθενται σε κίνδυνο η υγεία
και η ασφάλεια των ιατρών και των ασθενών από τα εξαντλητικά ωράρια των εφημεριών.
Καλείται λοιπόν η Επιτροπή να ελέγξει την εφαρμογή της κοινοτικής νομοθεσίας,
αλλά και η ελληνική κυβέρνηση να συμμορφωθεί προς τους κανόνες της οδηγίας καθώς
και να καταβάλλει, όπως οφείλει, την αμοιβή των δεδουλευμένων εφημεριών στους
ιατρούς.