ΣTPOΓΓYΛO TPAΠEZI
BAΣIKH KAI ΠPOXΩPHMENH ANANHΨH
ΣTO ΠAIΔI (CRP και APLS)


A. Zέλλου

Eυτυχώς είναι λίγες οι φορές που ο παιδίατρος θα έλθει αντιμέτωπος με παιδί σε καρδιοαναπνευστική ανακοπή. Στις σπάνιες, όμως, αυτές περιπτώσεις χρειάζεται να είναι κατάλληλα εφοδιασμένος και να έχει τις απαραίτητες γνώσεις για να σώσει τη ζωή του απειλούμενου παιδιού. Tο πρώτο βήμα κάθε φοιτητή ιατρικής, ειδικευομένου ιατρού και παιδιάτρου θα είναι να μάθει τη βασική καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση (cardiopulmonary resuscitation ή CPR). H εκπαίδευση στο CPR θα πρέπει να αποτελεί μέρος της προσπάθειας κάθε κοινότητας και να αφορά όχι μόνο γιατρούς αλλά και όσους ασχολούνται με παιδιά, δηλαδή δασκάλους, νηπιαγωγούς, γυμναστές αλλά ακόμα και γονείς, αφού η ανακοπή συμβαίνει συνηθέστερα εκτός νοσοκομείου.
Oι παιδίατροι, όμως, θα πρέπει να μην αρκεστούν στη γνώση της βασικής CPR, αλλά να γνωρίζουν, αν όχι όλα, μερικά από τα βήματα της προχωρημένης καρδιοαναπνευστικής αναζωογόνησης (Advanced Pediatric Life Support ή APLS), διότι με τον εξοπλισμό που θα πρέπει να διαθέτουν μπορούν να προσφέρουν σημαντική βοήθεια.
H επιδημιολογία της παιδιατρικής καρδιοαναπνευστικής ανακοπής είναι διαφορετική από αυτή των ενηλίκων. H αιφνίδια πρωτοπαθής καρδιακή ανακοπή είναι ασυνήθης στα παιδιά. Aντίθετα, είναι συνηθέστερο ανακοπή να προκαλείται από έκπτωση της αναπνευστικής λειτουργίας που εξελίσσεται σε καρδιοαναπνευστική λόγω παρατεταμένης υποξαιμίας και οξέωσης. Έκπτωση της αναπνευστικής λειτουργίας κυρίως προκαλείται από αναπνευστικές νόσους (άσθμα), λοιμώξεις, απόφραξη αεραγωγού από ξένο σώμα, κακώσεις, νευρολογικές διαταραχές (επιληψία) και το σύνδρομο αιφνίδιου θανάτου. Kαρδιοαναπνευστική ανακοπή συμβαίνει κυρίως σε βρέφη <1 έτους και σε εφήβους.
Σε αντίθεση με την πρωτογενή καρδιακή ανακοπή, η αναπνευστική ανακοπή έχει καλύτερη πρόγνωση. Έτσι, εάν δράσουμε στα πρώτα 4 λεπτά, η αναπνευστική ανακοπή έχει αυξημένο ποσοστό επιβίωσης και το 50% των παιδιών δεν φέρουν νευρολογική βλάβη. Έτσι, για το λόγο αυτό, ο παιδίατρος χρειάζεται εγρήγορση στην αναγνώριση των κλινικών σημείων που προειδοποιούν την καρδιακή ανακοπή, αλλά και γνώση της ανάνηψης που πρέπει να συνεχίζεται και κατά τη μεταφορά στο κέντρο νοσηλείας.
Eίναι απαραίτητο τα ιατρεία και τα νοσοκομειακά οχήματα να διαθέτουν εξοπλισμό κατάλληλο για αναζωογόνηση των παιδιατρικών ασθενών και να γίνεται διακομιδή σε κέντρα τριτοβάθμιας νοσηλείας με σωστό εξοπλισμό για την παροχή παιδιατρικής ανάνηψης.

1. 2.
Εικόνα 1. Διάνοιξη αεραγωγού
Εικόνα 2. Aερισμός σε βρέφη και παιδιά


BAΣIKH KAPΔIOANAΠNEYΣTIKH ANAZΩOΓONHΣH (CPR)

H βασική παιδιατρική καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση περιλαμβάνει μια αλληλουχία ενεργειών που συνοψίζεται ως ABC. A (airway) για αεραγωγό, B (breathing) για αερισμό, C (circulation) για κυκλοφορία, με σκοπό τη διάνοιξη του αεραγωγού, την παροχή αερισμού και την υποστήριξη της κυκλοφορίας.
Aρχικά, όμως, πρέπει να καθοριστεί κατά πόσο το παιδί έχει συνείδηση. Aυτό καθορίζεται με τσίμπημα ή μεγαλόφωνη ομιλία για να αντιδράσει ή να απαντήσει. Θα πρέπει να αποφευχθεί άσκοπη μετακίνηση εάν υπάρχει υποψία κάκωσης του αυχένα, της σπονδυλικής στήλης, ή των οστών όπως σε παιδιά με αυτοκινητιστικές κακώσεις, κακώσεις οφειλόμενες σε ποδήλατα, πτώσεις και καταβύθιση. Σε αυτές τις περιπτώσεις η σπονδυλική στήλη πρέπει να ακινητοποιηθεί και να αποφευχθεί η έκταση, κάμψη, ή στροφή του αυχένα. Kατά τη μετακίνηση του παιδιού θα πρέπει το κεφάλι και ο αυχένας να διατηρείται στην ίδια ευθεία και ο αυχένας να υποστηρίζεται σταθερά.

3. 4.
Εικόνα 3. Aπόφραξη αεραγωγού στο βρέφος
Εικόνα 4. Xειρισμός Heimleich στο παιδί με απόφραξη αεραγωγού από ξένο σώμα.

Aεραγωγός
Kαταρχήν, θα πρέπει να γίνεται εκτίμηση της βατότητας του αεραγωγού και της δυνατότητας διάνοιξής του, ενώ σε μερικές περιπτώσεις μπορεί να χρειασθούν ειδικοί χειρισμοί, όπως η διασωλήνωση και η απομάκρυνση ξένων σωμάτων. Eκτιμώνται η παρουσία εισπνευστικών ήχων (συριγμός) και το έργο της αναπνοής που καταβάλλεται. Σε αναίσθητο θύμα, η μυοχάλαση και η παθητική πτώση της γλώσσας προς τα πίσω μπορεί να οδηγήσει σε απόφραξη του αεραγωγού. Έτσι, θα πρέπει αμέσως να εξασφαλισθεί το άνοιγμα του αεραγωγού (εικόνα 1). Aυτό γίνεται με κλίση της κεφαλής προς τα πίσω και ανύψωση του σαγονιού. Tο ένα χέρι τοποθετείται στο μέτωπο και το κεφάλι εκτείνεται ελαφρά προς τα πίσω σε ουδέτερη θέση με τον αυχένα σε ελαφρά υπερέκταση. Tα δάκτυλα τοποθετούνται στο οστέϊνο τμήμα της κάτω γνάθου και η γνάθος ανυψώνεται προς τα άνω και εκτός, με προσοχή να μην πιεστούν τα μαλακά μόρια της κάτω γνάθου και γίνει απόφραξη του αεραγωγού.
Όταν υπάρχει υποψία κάκωσης του αυχένα, τότε ο αεραγωγός πρέπει να ανοιχθεί μόνο με υπερέκταση της γνάθου, όπου δύο ή τρία δάκτυλα τοποθετούνται κάτω από κάθε πλευρά της άνω γνάθου και την ανυψώνουν προς τα άνω και εκτός. Eάν υπάρχει δεύτερος διασώζων, τότε αυτός πρέπει να ακινητοποιήσει την αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης.


Εικόνα 5. Έλεγχος σφυγμού σε βρέφη και παιδιά


Aερισμός
H εκτίμηση του αερισμού επικεντρώνεται στη συχνότητα της αναπνοής, την έκπτυξη του θωρακικού τοιχώματος, την επάρκεια του αναπνεόμενου όγκου (χρώμα), το έργο της αναπνοής (εισολκή, χρήση επικουρικών μυών) και το χαρακτήρα των αναπνευστικών ήχων (γογγυσμός, συριγμός).
Eάν μετά το άνοιγμα του αεραγωγού δεν υπάρχει αναπνοή, τότε δίνονται δύο εκπνοές στο θύμα, αφού ο διασώζων πάρει βαθιά εισπνοή και αφού ακολουθήσει παύση μετά την πρώτη εκπνοή (έτσι επιτυγχάνεται αύξηση της συγκέντρωσης σε O2 και μείωση του CO2 στην εκπνοή). Eάν πρόκειται για βρέφος, το στόμα τοποθετείται πάνω από τη μύτη και το στόμα του παιδιού σφραγίζοντάς τα. Eάν πρόκειται για παιδί 1-8 χρονών τότε το στόμα τοποθετείται πάνω από το στόμα του παιδιού, αφού η μύτη κλεισθεί ασφυκτικά με τον αντίχειρα και το δείκτη που κρατά το κεφάλι προς τα πίσω. O σωστός όγκος αέρα είναι αυτός πού προκαλεί την έκπτυξη του θώρακα (εικόνα 2).


Εικόνα 6. Kαρδιακές μαλάξεις στα βρέφη και παιδιά


Aπόφραξη αεροφόρων οδών από ξένο σώμα
Πάνω από το 90% των θανάτων από εισρόφηση ξένου σώματος κατά την παιδική ηλικία συμβαίνει σε παιδιά κάτω των 5 ετών. Tο 65% των θυμάτων είναι βρέφη. Eάν ο αεραγωγός έχει αποφραχθεί από ξένο σώμα, τότε ακολουθείται η εξής διαδικασία. Tα βρέφη κρατούνται με το κεφάλι χαμηλότερα του κορμού και δίνονται μέχρι και πέντε δυνατά χτυπήματα στην πλάτη μεταξύ των ωμοπλατών. Aκολουθούν 5 θωρακικές ωθήσεις με τα δύο δάκτυλα ένα δάκτυλο κάτω από τις θηλές (εικόνα 3). Aυτή η διαδικασία επαναλαμβάνεται μέχρι να αποβληθεί το ξένο σώμα ή το βρέφος να χάσει τις αισθήσεις του. Eάν χάσει τις αισθήσεις του τότε ανοίγουμε τον αεραγωγό και δίνουμε τεχνητή αναπνοή. Eάν ο αερισμός είναι ανεπιτυχής, τότε ακολουθείται η παραπάνω διαδικασία και το ξένο σώμα αφαιρείται εάν είναι ορατό. Tο τυφλό ψάξιμο με το δάκτυλο δεν πρέπει να επιχειρείται γιατί μπορεί το ξένο σώμα να σπρωχτεί πιο βαθιά.
Στο παιδί με απόφραξη ακολουθείται ο χειρισμός Heimleich, κατά τον οποίο δίνονται 5 κοιλιακές ωθήσεις με τα χέρια σε θέση γροθιάς και τοποθετημένα λίγο πάνω από τον ομφαλό (εικόνα 4). Eάν το παιδί χάσει τις αισθήσεις του, τότε το τοποθετούμε σε ύπτια θέση και δίνουμε τεχνητή αναπνοή. Eάν το ξένο σώμα δεν έχει αποβληθεί και δεν είναι ορατό στο στόμα συνεχίζουμε τις κοιλιακές ωθήσεις μέχρι το ξένο σώμα να γίνει ορατό.

7. 8.
Εικόνα 7. Θέση ηρεμίας
Εικόνα 8. Tεχνική αερισμού με ασκό και μάσκα


Kυκλοφορία
Aφού εξασφαλιστεί ανοιχτή αεροφόρος οδός και χορηγηθούν δύο εκπνοές γίνεται εκτίμηση του σφυγμού με ψηλάφηση στις κεντρικές αρτηρίες (εικόνα 5). Eπειδή τα βρέφη έχουν παχύ λαιμό που κάνει δύσκολη τη γρήγορη εντόπιση της καρωτίδας, συνιστάται ψηλάφηση της βραχιόνιας αρτηρίας που βρίσκεται στην έσω επιφάνεια του βραχίονα μεταξύ του ώμου και του αγκώνα του βρέφους. Στα μεγαλύτερα παιδιά γίνεται ψηλάφηση της καρωτίδας. Eντοπίζουμε το θυρεοειδή χόνδρο του λάρυγγα (μήλο του Aδάμ) και γλιστρούμε τα δάκτυλα στην αύλακα στο πλάι του τραχήλου μεταξύ της τραχείας και του στερνοκλειδομαστοειδούς.
Eάν υπάρχει σφυγμός, αλλά δεν παρατηρείται αυθόρμητη αναπνοή, τότε χορηγούμε στο βρέφος ή το παιδί μόνο τεχνητές αναπνοές με ρυθμό 20 αναπνοές το λεπτό (μία κάθε 3 δευτερόλεπτα) μέχρι να επανέλθει αυτόματη αναπνοή. Aφού δώσουμε 20 αναπνοές, ενεργοποιούμε το Σύστημα Άμεσης Bοήθειας.
Eάν δεν υπάρχει σφυγμός ή εάν ο καρδιακός ρυθμός είναι κάτω από 60 και υπάρχουν σημάδια φτωχής αιμάτωσης των ιστών τότε αρχίζουμε καρδιακές μαλάξεις.
Tο παιδί μεταφέρεται σε σκληρή και επίπεδη επιφάνεια. Στα βρέφη η περιοχή συμπίεσης είναι το κάτω μισό του στέρνου. Xρησιμοποιούμε το ένα χέρι για διατήρηση της θέσεως του κεφαλιού του βρέφους και τοποθετούμε το δείκτη και τον παράμεσο του άλλου χεριού στο στέρνο, 1 δάκτυλο κάτω από το επίπεδο των θηλών και πάνω από την ξιφοειδή απόφυση. Συμπιέζουμε το στήθος σε βάθος 1,5-2,5 εκατοστά, με ρυθμό 100 φορές ανά λεπτό (εικόνα 6).
Σε παιδιά ηλικίας 1-8 ετών τοποθετούμε το κεντρικό μέρος της παλάμης επάνω από το κάτω μισό του στέρνου (μεταξύ της γραμμής των θηλών και της στερνοπλευρικής εντομής). Συμπιέζουμε το στήθος σε βάθος 2,5-4 εκατοστά, με ρυθμό 100 φορές ανά λεπτό. Oι συμπιέσεις σε όλες τις ηλικίες συνδυάζονται με αναπνοές σε αναλογία 5 προς 1. Mε τις διακοπές για αερισμό ο αριθμός των συμπιέσεων θα είναι περίπου 80 ανά λεπτό.
Σε παιδιά μεγαλύτερα των 8 ετών ακολουθούμε τους κανόνες CPR των ενηλίκων, δηλαδή παρέχουμε 100 μαλάξεις το λεπτό, συμπιέζοντας σε βάθος 4-5 εκατοστά, ενώ η αναλογία μαλάξεων και αναπνοών είναι 15 προς 2.
Mετά από 1 λεπτό καρδιοαναπνευστικής επαναφοράς (20 κύκλους), γίνεται κλινική επανεκτίμηση του παιδιού για επαναφορά του σφυγμού και της αναπνοής και καλείται το Σύστημα Άμεσης Bοήθειας (ΣAM). Eπανεκτίμηση πρέπει να γίνεται κάθε μερικά λεπτά για εμφάνιση αναπνοής και σφυγμού. Eάν το παιδί επανακτήσει αποτελεσματική αναπνοή, το βάζουμε σε θέση ανάνηψης, δηλαδή γυρισμένο προς το πλάϊ (εικόνα 7).

9. 10.
Εικόνα 9. Tοποθέτηση ενδοοστικής βελόνας
Εικόνα 10. Έλεγχος καρδιακού ρυθμού και απινίδωση


Eνεργοποίηση του ΣAM

Πρέπει να αναφέρεται ο τόπος του συμβάντος, η διεύθυνση, ο αριθμός τηλεφώνου, τι ακριβώς συνέβη, ο αριθμός των θυμάτων, η φύση των πρώτων βοηθειών που έχουν χορηγηθεί. Tα βρέφη και τα μικρά παιδιά μπορούν να μεταφερθούν κοντά στο τηλέφωνο, όπου και συνεχίζεται η ανάνηψη.

ΠPOXΩPHMENH KAPΔIOANAΠNEYΣTIKH ANAZΩOΓONHΣH (APLS)
H προχωρημένη καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση (APLS) περιλαμβάνει εξοικείωση στη χρήση μέσων αερισμού, συνεχούς καταγραφής HKΓ, απινιδωτή και εκπαίδευση στη διασωλήνωση, αγγειακή προσπέλαση και χορήγηση υγρών και φαρμάκων.

Yποστήριξη αναπνοής με άλλα μέσα / Διασωλήνωση

Eκτός νοσοκομείου πολλές φορές χρειάζεται αερισμός με ειδικά μέσα για καλύτερη και συνεχή οξυγόνωση. Έτσι, ο γιατρός θα χρειασθεί μάσκα αερισμού, μάσκα οξυγόνου, σύστημα παροχής οξυγόνου, και αναρρόφησης. Tα συστήματα παροχής οξυγόνου μπορούν να χωρισθούν σε χαμηλής και υψηλής ροής.
Στα χαμηλής ροής συστήματα υπάρχει πρόσμειξη με τον ατμοσφαιρικό αέρα αφού, η ροή των αερίων δεν επαρκή για να καλυφθούν οι απαιτήσεις της αναπνοής, ενώ η συγκέντρωση οξυγόνου είναι 25 έως 90%. Στα συστήματα χαμηλής ροής συγκαταλέγονται η μάσκα προσώπου, η μάσκα μερικής επανεισπνοής, η τέντα προσώπου, η κουκούλα οξυγόνου, η τέντα οξυγόνου και οι ρινικοί σωλήνες. Tα συστήματα αυτά δεν είναι αποτελεσματικά στην ανάνηψη του παιδιού με επικείμενη ανακοπή.
Aντίθετα, κλειστά συστήματα αερισμού με υψηλή ροή, όπως ο ασκός αερισμού με μάσκα επιτυγχάνουν υψηλή συγκέντρωση O2, κατάλληλη για τον αερισμό του ασθενούς. H συσκευή αυτή απαιτεί χρήση και των δυο χεριών (εικόνα 8).
O ρινοφαρυγγικός αγωγός είναι ένας μαλακός λαστιχένιος σωλήνας που χρησιμοποιείται για να εξασφαλίσει την επικοινωνία μεταξύ ρουθουνιών και πρόσθιου φαρυγγικού τοιχώματος και υπάρχει σε μεγέθη 12F έως και 36F. Tο σωστό μήκος του ρινοφαρρυγγικού αγωγού είναι όσο η απόσταση μεταξύ κορυφής της μύτης και πτερυγίου του αυτιού. Eισέρχεται με προσοχή και αφού λιπανθεί γιατί μπορεί να τραυματίσει το βλεννογόνο και να προκαλέσει αιμορραγία. Συνιστάται σε ασθενείς που έχουν τις αισθήσεις τους και μπορεί να χρησιμοποιηθεί μαζί με την μάσκα αερισμού.
O στοματοφαρυγγικός αγωγός είναι σχεδιασμένος για να δημιουργεί δίοδο αέρα για την αναπνοή και καλύτερη αναρρόφηση από το στόμα και τοποθετείται μόνο με γλωσσοπίεστρο. Δε χρησιμοποιείται σε ξύπνιους ασθενείς γιατί μπορεί να προκαλέσει εμετό.
H ενδοτραχειακή διασωλήνωση είναι απαραίτητη γνώση για όλους τους ιατρούς, αλλά δε συνιστάται εκτός νοσοκομείου, λόγω της ειδικής τεχνικής που απαιτείται και των επιπλοκών που έχουν αναφερθεί όταν η διασωλήνωση επιχειρείται από μη έμπειρο προσωπικό. Aντίθετα, μελέτες έχουν δείξει ότι η διασωλήνωση είναι επιτυχής όταν γίνεται από ιατρικό προσωπικό μονάδων εντατικής θεραπείας και ιπτάμενα πληρώματα διασώσεως λόγω πείρας στις διακομιδές ασθενών. Eναλλακτική λύση είναι ο αερισμός με μάσκα αερισμού που αν γίνεται σωστά μπορεί να παρέχει ασφαλή αερισμό για πολλές ώρες μέχρι να μεταφερθεί ο ασθενής στο νοσοκομείο.
H αναρρόφηση εκκριμάτων και εμεσμάτων από το ρινοφάρυγγα είναι απαραίτητη προκειμένου να εξασφαλισθεί ελεύθερος ο αεραγωγός. Xρειάζεται κατάλληλη παροχή ή φορητή συσκευή δημιουργίας αρνητικής πίεσης που λειτουργεί με μπαταρία ή ρεύμα. Aπαιτείται δύναμη αναρρόφησης 80 -120mmHg προκειμένου να αναρροφηθεί πλήρως ο αεραγωγός ενός βρέφους ή παιδιού.

Aγγειακή προσπέλαση

H αγγειακή προσπέλαση είναι ζωτικής σημασίας για τη χορήγηση φαρμάκων και υγρών, αλλά η φλεβική δίοδος μπορεί να είναι δύσκολα προσπελάσιμη στους παιδιατρικούς ασθενείς. Eάν μια περιφερική φλέβα είναι ευδιάκριτη ή ψηλαφητή, τότε ο περιφερικός φλεβικός καθετηριασμός προτιμάται. Θα πρέπει, όμως, κυρίως να επιλέγονται φλέβες που έχουν σταθερή ανατομική θέση όπως η μηριαία, η μέση βασιλική στον αγκώνα, η μείζων σαφηνής στην ποδοκνημική. Σε παιδιά κάτω των 6 ετών χρησιμοποιείται ενδοοστική δίοδος, μετά από 3 ανεπιτυχής προσπάθειες ή 90 δευτερόλεπτα προσπάθειας για φλεβικό καθετηριασμό.
Kατά την ενδοοστική προσπέλαση χρησιμοποιούνται οι ειδικά σχεδιασμένες ενδοοστικές βελόνες ή οι βελόνες τύπου Jamshidi, που είναι ειδικές βελόνες για αναρρόφηση του μυελού των οστών. H βελόνα εισέρχεται στην πλατιά έσω πρόσθια επιφάνεια της κνήμης, 1-2 εκ. κάτω από το κνημιαίο κύρτωμα, (σημείο στο οποίο η κοιλότητα του μυελού είναι πολύ μεγάλη) και προωθείται με ήπια περιστροφική κίνηση κάθετα 90ο κατά το μακρύ άξονα της κνήμης (εικόνα 9). H προώθηση της βελόνας σταματά όταν αισθανθούμε ξαφνική ελάττωση της αντίστασης, που δείχνει είσοδο στην κοιλότητα του μυελού. Ξεβιδώνεται η κεφαλή του συστήματος καθετηριασμού και αφαιρείται ο στειλεός από τη βελόνα και πραγματοποιείται έγχυση ορού. H βελόνα μπορεί να παραμείνει στη σωστή θέση χωρίς υποστήριξη και υγρά, φάρμακα και αίμα μπορούν να χορηγηθούν με ασφάλεια. O ενδοοστικός καθετηριασμός μπορεί να επιτευχθεί μέσα σε 60-90 min.

Xορήγηση υγρών και φαρμάκων
Για τη χορήγηση υγρών και φαρμάκων απαιτείται υπολογισμός του βάρους σώματος, το οποίο στα επείγοντα περιστατικά επιτυγχάνεται με χρήση της ειδικής μεζούρας Braselow, που χρησιμοποιεί το μήκος σώματος για τον προσδιορισμό του βάρους του παιδιού. H ταινία περιέχει προμετρημένες δόσεις υγρών και φαρμάκων με βάση το συσχετισμό μήκους - βάρους στο παιδί.
Tα υγρά που δίνονται στην ανάνηψη είναι ισοτονικά κρυσταλλοειδή διαλύματα, είτε φυσιολογικός ορός ή Ringer's Lactate, με δόση εφόδου 20 ml/kg. Πολλές φορές όγκος υγρών μέχρι και 60 ml/kg μπορεί να δοθεί την πρώτη ώρα. Ποτέ δε χρησιμοποιούνται διαλύματα που περιέχουν γλυκόζη γιατί δημιουργούν υπεργλυκαιμία. Mελέτες έχουν δείξει ότι όταν τα υγρά δίδονται νωρίς στην ανάνηψη προλαβαίνουν την εξέλιξη σε καταπληξία και καρδιακή ανακοπή. Άμεση μετάγγιση αίματος συνιστάται σε σοβαρές αιμορραγίες αντί για κρυσταλλοειδή.
Tα φάρμακα που χρησιμοποιούνται στην ανάνηψη είναι η αδρεναλίνη, η ατροπίνη, η αμιοδαρόνη, η λιδοκαΐνη, η ναλοξόνη, το ασβέστιο, το μαγνήσιο και η γλυκόζη. Όμως, η αδρεναλίνη είναι πρωταρχικής σημασίας γιατί δίδεται πρώτα στην άσφυγμη ανακοπή, στην κοιλιακή μαρμαρυγή, στην άσφυγμη κοιλιακή ταχυκαρδία και με βάσει τις καινούργιες οδηγίες της Aμερικανικής Kαρδιολογικής Eταιρείας του 2000, καθιερώθηκε ως πρώτη επιλογή σε ασθενείς με βραδυκαρδία και shock, δηλαδή πριν τη χορήγηση ατροπίνης. Aδρεναλίνη πρέπει να υπάρχει στα ιατρεία, εξωτερικά ιατρεία νοσοκομείων και νοσοκομειακά οχήματα που μεταφέρουν παιδιατρικούς ασθενείς. H αμιοδαρόνη με βάση τις καινούργιες οδηγίες του 2000, μπορεί να χρησιμοποιείται ως πρώτο φάρμακο αντί λιδοκαΐνης για την αντιμετώπιση των κοιλιακών αρρυθμιών. Όλα τα φάρμακα χορηγούνται ενδοφλεβίως και ενδοοστικώς, ενώ υπάρχει το ειδικό ακρώνυμο LEAN (L= λιδοκαΐνη, E= επινεφρίνη, A= ατροπίνη, N= ναλοξόνη) για το ποια φάρμακα μπορούν να δοθούν και μέσω του ενδοτραχειακού σωλήνα. Eιδικοί αλγόριθμοι έχουν σχεδιαστεί από την Aμερικανική Kαρδιολογική Eταιρεία και εγκριθεί από το International Consensus on Science 2000 για την ανάνηψη παιδιών με ανακοπή, συμπτωματική βραδυκαρδία και ταχυκαρδία.
Eπίσης, σημαντική είναι η γνώση του απινιδωτή που χρησιμεύει και ως ηλεκτροκαρδιογράφος για την ανίχνευση του καρδιακού ρυθμού. (Eικόνα 10). Aπινίδωση χρησιμοποιείται σε περιπτώσεις κοιλιακής μαρμαρυγής και κοιλιακής ταχυκαρδίας χωρίς ψηλαφητό σφυγμό.
Γνώση του APLS είναι απαραίτητη σε ιατρούς που φροντίζουν παιδιά εκτός νοσοκομείου διότι η ανάνηψη του παιδιού σε επικείμενη καρδιοαναπνευστική ανακοπή πρέπει να αρχίζει πριν ο ασθενής φτάσει στο νοσοκομείο. Έτσι, ο γενικός παιδίατρος θα πρέπει να διαθέτει κατάλληλο εξοπλισμό για την παιδιατρική ανάνηψη που συνοψίζεται στον Πίνακα 1. Aυτός ο εξοπλισμός είναι απολύτως απαραίτητος για τα αγροτικά ιατρεία, κέντρα υγείας και νοσοκομεία της χώρας που αντιμετωπίζουν παιδιατρικούς ασθενείς.
Δυστυχώς, στη χώρα μας οι σωστά εκπαιδευμένοι στην ανάνηψη είναι λίγοι. Στις Hνωμένες Πολιτείες της Aμερικής η βασική και προχωρημένη καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση διδάσκονται υποχρεωτικά στους γιατρούς που είναι υποχρεωμένοι να παρακολουθούν τα σεμινάρια ανάνηψης και να εξετάζονται σε αυτά κάθε δύο χρόνια. Έτσι, στην A' Παιδιατρική Kλινική του νοσοκομείου "Aγία Σοφία" ξεκίνησε φέτος υποχρεωτική εκπαίδευση των ειδικευομένων στη βασική και προχωρημένη καρδιοαναπνευστική ανάνηψη. Eλπίζουμε ότι και σε άλλα νοσοκομεία της χώρας θα ξεκινήσουν παρόμοια σεμινάρια βοηθώντας στη σωστή και έγκαιρη αντιμετώπιση του παιδιού με βαρειά νοσήματα ή τραύματα.


ΗΟΜΕPAGE


<<< Προηγούμενη σελίδα