Νέα θεραπεία αντιμετώπισης των ενδοκρινών όγκων του παγκρέατος 04/05

<<< Προηγούμενη σελίδα

Θεαματικά είναι τα αποτελέσματα από την εφαρμογή, τα τρία τελευταία χρόνια τόσο στη χώρα μας όσο και διεθνώς, της νέας θεραπείας αντιμετώπισης των ενδοκρινών όγκων του παγκρέατος.
Με μια μόνο ένεση αναλόγου σωματοστατίνης, η οποία χορηγείται ενδομυϊκώς μία φορά το μήνα, αναστέλλεται η εξέλιξη της νόσου στο 60% των ασθενών.
Επίσης περιορίζονται οι μεταστάσεις στο 5 μέχρι 15% των περιπτώσεων, ενώ επιμηκύνεται το προσδόκιμο επιβίωσης (60-70% πέραν της πενταετίας) με πολύ καλή ποιότητα ζωής.
Αυτά τόνισε σε συνέντευξη τύπου ο πρόεδρος της Ελληνικής Παγκρεατολογικής Εταιρείας Γιώργος Νίκου, Αναπληρωτής Διευθυντής της Α΄ Προπαιδευτικής Παθολογικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, με αφορμή το 4ο Πανελλήνιο Συνέδριο Παγκρεατολογίας.
Η συχνότητα των ενδοκρινικών όγκων του παγκρέατος ανέρχεται στην Ελλάδα στα 200 νέα περιστατικά το χρόνο. Οι όγκοι αυτοί εμφανίζονται σε οποιαδήποτε ηλικία με μια αιχμή στην 5η και 7η δεκαετία της ζωής.
Η ανακάλυψη των νέων φαρμάκων αναλόγων της σωματοστατίνης (οκτρεοτίδη και λανρεοτίδη) θεωρείται μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες στην ιστορία της βιοθεραπείας του καρκίνου και αποτελεί το αντίδοτο ζωής για χιλιάδες ασθενείς ανά τον κόσμο.
Η τοξικότητα της θεραπείας είναι σχεδόν ανύπαρκτη, ενώ χάρη στο σπινθηρογράφημα υποδοχέων σωματοστατίνης, υπάρχει δυνατότητα πρόβλεψης της ανταπόκρισης του ασθενούς στη χορήγηση των φαρμάκων.

Καρκίνος του παγκρέατος
Τα νεοπλάσματα του παγκρέατος προέρχονται από την εξωκρινή και ενδοκρινή μοίρα και είναι πολύ κακοήθη ή λιγότερο κακοήθη αντίστοιχα. Ο καρκίνος της εξωκρινούς μοίρας του παγκρέατος είναι από τα πιο επιθετικά και πιθανότατα το κακοηθέστερο των νεοπλασμάτων του ανθρώπου. Στην Ελλάδα, όπου καταγράφονται περί τα 1.000 περιστατικά το χρόνο, παρότι φαίνεται συχνότερος στους άνδρες (1,5:1), η διαφορά ανάμεσα στα δυο φύλα ελαττώνεται στις μεγαλύτερες ηλικίες.
Όταν όμως γίνεται η διάγνωση, ο όγκος έχει ήδη κάνει μεταστάσεις στο 80% των περιπτώσεων, γι' αυτό και χαρακτηρίστηκε διεθνώς ως "σιωπηλός δολοφόνος".Οι διατροφικοί παράγοντες (ζωικά λίπη, μαργαρίνη, ψητά κρέατα και κυρίως το χοιρινό) φαίνεται να έχουν ουσιώδη σημασία για την ανάπτυξή του, όμως οι ενδείξεις δεν είναι τελείως πειστικές.
Η σχέση του καρκίνου του παγκρέατος με τη μεγάλη κατανάλωση καφέ, αλκοόλ και με το κάπνισμα έχει μελετηθεί για περισσότερο από 20 χρόνια, με αντιφατικά όμως αποτελέσματα. Ενδιαφέροντα είναι τα συμπεράσματα πρόσφατης μελέτης στην Ιαπωνία, τα οποία στηρίχτηκαν και στη μετα-ανάλυση παλαιότερων μελετών και έδειξαν ότι η μικρή ημερήσια κατανάλωση καφέ μπορεί να έχει προστατευτική δράση, αντίθετα με τη μεγάλη, η οποία φαίνεται να συντελεί στην εμφάνιση της νόσου, ιδιαίτερα όταν συνδυάζεται με τη χρήση καπνού.
Πράγματι το κάπνισμα είναι ο μοναδικός μέχρι σήμερα αιτιολογικός παράγοντας που έχει ενοχοποιηθεί σαφώς για αυξημένη επίπτωση, ενώ το οινόπνευμα, για το οποίο επίσης έχει γίνει πολύς λόγος, δεν φαίνεται να εμφανίζει την ίδια σαφή αιτιολογική συσχέτιση.
Επαγγέλματα στα οποία έχει αναφερθεί αυξημένη επίπτωση είναι εργάτες ορυχείων και αυτοκινητοβιομηχανιών και γενικά όσοι εκτίθενται σε υγρά επεξεργασίας μετάλλων.
Γενετικοί παράγοντες πιθανόν να παίζουν ρόλο σε μικρό ποσοστό (5%) για την εμφάνιση καρκίνου του παγκρέατος. Η ανάδειξη με γενετικές αναλύσεις των ατόμων υψηλού κινδύνου, η οποία επίσης θα συζητηθεί στο συνέδριο, θα αυξήσει στο μέλλον το ποσοστό έγκαιρης διάγνωσης και κατ' επέκταση τη γονιδιακή θεραπευτική αντιμετώπισή τους και την επιβίωση.

Παγκρεατίτιδα
Η μεγάλη και χρόνια κατανάλωση αλκοόλ (σε ποσοστό μέχρι 60% για τη ΒΔ Ευρώπη και τις ΗΠΑ) και η χολολιθίαση (πάνω από 60% για την Ελλάδα) είναι τα συχνότερα αίτια οξείας παγκρεατίτιδας και ακολουθούν η υπερλιπιδαιμία και άλλα σπανιότερα αίτια (τραυματισμοί, λοιμώξεις, φάρμακα, κληρονομικότητα).
Η οξεία παγκρεατίτιδα είναι συχνή νόσος (150 έως 450 νέα περιστατικά, ανάλογα με τη χώρα, ανά εκατομμύριο του γενικού πληθυσμού κάθε χρόνο) με σκοτεινή παθογένεια, ενώ τα θεραπευτικά μέσα για την αντιμετώπισή της είναι λίγα.
Η εξέλιξή της είναι απρόβλεπτη και στις βαριές περιπτώσεις, με πολυοργανική ανεπάρκεια και σήψη, συνοδεύεται από υψηλό ποσοστό θνητότητας. Τα τελευταία χρόνια, η καλύτερη κατανόηση της παθογένειάς της και τα ισχυρά αντιβιοτικά έχουν οδηγήσει σε μικρή ελάττωση του ποσοστού θνητότητας.
Η οξεία παγκρεατίτιδα ήταν πιθανότατα και η αιτία θανάτου του Μεγάλου Αλεξάνδρου, σύμφωνα με όσα γράφουν ο Πλούταρχος και ο Αθήναιος.
Συγκεκριμένα αναφέρεται ότι ο μεγάλος μας στρατηλάτης αισθάνθηκε δυνατό πόνο στην πλάτη του, όταν προς το τέλος ενός συμποσίου και μετά από στοίχημα με φίλο του, ήπιε ένα τεράστιο κύπελλο με κρασί, από αυτά που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι στις τελετές. Στη συνέχεια εμφάνισε υψηλό πυρετό.
Όλες αυτές οι αναφορές-ενδείξεις οδηγούν τους επιστήμονες στην υπόθεση ότι ο Μέγας Αλέξανδρος πέθανε από οξεία παγκρεατίτιδα.


 

ΗΟΜΕPAGE