Tα ιχνοστοιχεία στη διατροφή μας
Ασβέστιο (Ca)
Το ασβέστιο είναι το πιο άφθονο ανόργανο συστατικό στον οργανισμό μας, με το
90% αυτού να βρίσκεται στα οστά και στα δόντια. Σε μικρές ποσότητες υπάρχει
στα περισσότερα κύτταρα, βοηθώντας στη μεταβίβαση των νευρικών σημάτων, στη
λειτουργία των συστημάτων που εξαρτώνται από τα ένζυμα, ενώ συμμετέχει και στην
εκκριτική τους λειτουργία.
Το ασβέστιο είναι ακόμη απαραίτητο:
- Για την καλή λειτουργία του νευρικού και του μυϊκού μας
συστήματος.
- Τη φυσιολογική πήξη του αίματος.
- Την καλή ορμονική λειτουργία του οργανισμού μας.
- Την καλή λειτουργία της πέψης.
Επίσης, είναι σημαντική η πρόσληψη Ca στην πρόληψη του καρκίνου του παχέος εντέρου,
τη στεφανιαία νόσο και την υπέρταση.
Η απορροφητική ικανότητα του λεπτού εντέρου σε ασβέστιο είναι περιορισμένη.
Σημαντικό ρόλο στην αφομοίωσή του, παίζουν τα φωσφορικά άλατα. Όταν δεν υπάρχει
η κανονική αναλογία 1:2 μεταξύ αλάτων ασβεστίου και αλάτων φωσφόρου, διαταράσσεται
ο μεταβολισμός τους, με δυσμενή επίπτωση στην ανάπτυξη και την υγεία του οργανισμού.
Επίσης, προκειμένου να αφομοιωθεί το ασβέστιο στον οργανισμό, είναι απαραίτητη
η παρουσία της βιταμίνης D, καθώς επίσης και των πρωτεϊνών που βοηθούν το ασβέστιο
να απορροφηθεί.
Το ασβέστιο είναι απαραίτητο σε όλες τις ηλικίες. Είναι όμως αυξημένες οι ημερήσιες
ανάγκες στα παιδιά και στις γυναίκες, στην περίοδο της εγκυμοσύνης και του θηλασμού.
Σίδηρος (Fe)
O σίδηρος αντιπροσωπεύει
το 0,1% των ιχνοστοιχείων στο ανθρώπινο σώμα και η συνολική ποσότητα σιδήρου
που περιέχεται στο σώμα ενός υγιούς ενήλικα είναι κατά μέσο όρο 4 γραμμάρια.
O σίδηρος αποτελεί βασικό συστατικό της αιμοσφαιρίνης των ερυθρών αιμοσφαιρίων
και μεταφέρει το οξυγόνο από τους πνεύμονες στους περιφερικούς ιστούς. Αποτελεί
επίσης συστατικό των κυτοχρωμάτων (κυτταρικά ένζυμα). O σίδηρος αποθηκεύεται
στον οργανισμό στο ήπαρ, το σπλήνα, τους μύες και το μυελό των οστών, συνδεδεμένος
με ειδικές πρωτεΐνες, τη φερριτίνη και την αιμοσιδηρίνη. Στο αίμα μεταφέρεται
ενωμένος με την πρωτεΐνη τρανσφερίνη.
Η έλλειψη σιδήρου προκαλεί μικροκυτταρική αναιμία. Επίσης, χωρίς τα συμπτώματα
της αναιμίας, η έλλειψη σιδήρου μπορεί να προκαλέσει αδυναμία, πονοκεφάλους,
καθώς και προβλήματα στη νοητική λειτουργία και τη συμπεριφορά. Επίσης, μπορεί
να επιφέρει ελάττωση της αντίστασης στις λοιμώξεις.
Αντίθετα, η πρόσληψη σιδήρου σε μεγάλες ποσότητες προκαλεί ανεπιθύμητες αντιδράσεις.
Oι περισσότερες περιπτώσεις δηλητηρίασης από σίδηρο έχουν παρατηρηθεί σε παιδιά,
στα οποία 20mg σιδήρου ανά κιλό σωματικού βάρους αποτελεί τοξική δόση.
Πηγές: www.geocities.com, www.anew.gr, www.body.gr, www.paidiatros.gr
