ΑNAΣΚΟΠΗΣΗ
ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ
Θεματική ενότητα:
Παθολογία
Eπιμέλεια: Αννα Ηλιάδου, ιατρός
Σπάνια περίπτωση ενδοκρανιακού
μεταστατικού, αμελανωτικού μελανώματος, με σχηματισμό κύστης
R Ogawa, R Aoki, H Hyakusoku
r.ogawa@nms.ac.jp
Journal of Clinical Pathology 2003; 56:548-551
Η ασθενής
ήταν γυναίκα, ηλικίας 51 ετών, με εμφάνιση κακοήθους μελανώματος στο δεξιό ημιθωράκιο.
Δύο χρόνια μετά από μία ευρεία εκτομή, παρουσιάστηκε μετάσταση στο δέρμα και
στον εγκέφαλο. Η μαγνητική απεικόνιση του εγκεφάλου ανέδειξε όγκο με μία κύστη
στον αριστερό ινιακό λοβό. Επειδή ο όγκος ήταν χαμηλής έντασης στην Τ1 απεικόνιση
και υψηλής έντασης στην Τ2, το μεταστατικό μελάνωμα χαρακτηρίστηκε ως αμελανωτικό
μελάνωμα. Το ενδοκρανιακό αμελανωτικό μελάνωμα είναι πολύ σπάνιο και έχουν αναφερθεί
λίγες περιπτώσεις μελανώματος με κύστη.
Παθογένεια
Συστηματικού Ερυθηματώδους Λύκου
CC Mok, CS Lau
ccmok@netvigator.com
Journal of Clinical Pathology 2003; 56:481-490
Η αιτιοπαθογένεια του συστηματικού ερυθηματώδους λύκου παραμένει ασαφής. Μία
εξαιρετικά πολύπλοκη και πολυσυστηματική αλληλεπίδραση μεταξύ ποικίλων γενετικών
και περιβαλλοντικών παραγόντων φαίνεται να συμμετέχει στην παθοφυσιολογία της
νόσου. Πολλαπλά γονίδια καθορίζουν την προδιάθεση για την εμφάνιση της νόσου.
Ανεπαρκείς ανοσορυθμιστικοί μηχανισμοί, όπως η κάθαρση αποπτωτικών κυττάρων
και τα ανοσοσυμπλέγματα, είναι σημαντικοί παράγοντες που συμβάλλουν και συμμετέχουν
στην εμφάνιση του συστηματικού ερυθηματώδους λύκου. Η απώλεια της ανοσολογικής
ανοχής, η δημιουργία αντιγονικού φορτίου, η περίσσεια Τ λεμφοκυττάρων, η παθολογική
καταστολή των Β λεμφοκυττάρων και η μεταβολή της ανοσολογικής απάντησης των
Τ1 και Τ2 βοηθητικών λεμφοκυττάρων, οδηγούν σε υπεραντίδραση των Β λεμφοκυττάρων
και σε παραγωγή παθογενετικών αυτοαντισωμάτων. Επιπρόσθετα, συγκεκριμένοι περιβαλλοντικοί
παράγοντες φαίνεται να απαιτούνται για την ενεργοποίηση της νόσου.
Παρατηρείται υπερκεράτωση, επιδερμική ατροφία και έντονη υδρωπική εκφύλιση των
κυττάρων της βασικής στιβάδας.
Ενδοκρινολογική
και ορμονική θεραπεία
Μία νέα διάσταση στην έρευνα του καρκίνου του μαστού
V Craig Jordan, Bruce AJ Ponder
http://breast-cancer-research.com
Breast Cancer Res 2003; 5:281-283
Η ενδοκρινολογική θεραπεία γίνεται ολοένα και πιο κατανοητή ως η κύρια βάση
στη μελλοντική θεραπεία και αναστολή του καρκίνου του μαστού. Ενδοκρινολογικοί
παράγοντες έχουν αλλάξει σημαντικά τη θεραπευτική προσέγγιση και τους στόχους
αντιμετώπισης του καρκίνου του μαστού τις τελευταίες δύο δεκαετίες, προσδιορίζοντας
με μεγαλύτερη σαφήνεια τον τρόπο καταστολής του καρκίνου του μαστού. Μία σημαντική
πρόοδος προέκυψε από τη γόνιμη συνεργασία μεταξύ του χώρου της εργαστηριακής
ιατρικής και εκείνου των κλινικών δοκιμών.
Διηθητικό πορώδες καρκίνωμα του μαστού. Το πορώδες καρκίνωμα είναι η συχνότερη
μορφή καρκίνου του μαστού, φτάνοντας το 80% όλων των διηθητικών όγκων. Κατά
την εντόπισή του έχει ήδη δώσει μεταστάσεις στους μασχαλιαίους λεμφαδένες, περίπου
στο 50% των περιπτώσεων. Στους παράγοντες κινδύνου συμπεριλαμβάνονται η ηλικία
της γυναίκας, η ηλικία εμμηναρχής και εμμηνόπαυσης, ο αριθμός τοκετών. Μεθίσταται
λεμφογενώς στους πνεύμονες, στο ήπαρ και στα οστά. Στους κυριότερους προγνωστικούς
δείκτες ανήκουν το μέγεθος και ο βαθμός διήθησης του όγκου, καθώς και η σταδιοποίησή
του.
http://www.surgical-tutor.org.uk/
Pathology gallely
